چندی پیش در یک امیل شر شده بودم امیل از سانبایور عضو تیم تلویزیونی مغولستان بود که بصورت بسیار واضح نوشته بود که می خواهند برای تهیه فیلمی راجع به تیره های مغولی در کشورهای چین، هندوستان، آمریکا و افغانستان از جمله به افغانستان بیایند و خواستار راهنمایی و کمک شده بودند.
بعد از مدتی خبر رسید که این گروه در چین است اما سفارت افغانستان به آنها ویزا نمی دهد، خوب این ویزا ندادن جالب و سوال بر انگیز بود! و گرنه چه توجیهی دارد برای کشوری که لبریز از خبرنگار از سراسر جهان است اما تنها به مغولها ویزا داده نشود.
بعد دریافتم که دوستانی تلاش کردند و دعوت نامه فرستاده و در واقع با اعمال نفوذ آنها را به افغانستان آورند، این گروه برای سه روز در افغانستان بودند آنچه برای من بعنوان یک فیلمساز جالب بود پشت کار و سخت کوشی این تیم بود، آنها بلافاصله بعد از رسیدن از یک مسافرت طولانی از چین به هند و از هند به کابل شروع به فیلمبرداری کردند و نصف شب خودشان را در مسیر طولانی و دشوار بامیان قرارداده و به آنجا رفتند و فیلم گرفتند و دوباره شب رهسپار کابل شدند.( از کابل تا بامیان حدودهفت ساعت راه موتر است و سرک آن خامه و بشدت در زمستان مشکل آفرین است) صبح روز سوم ساعت ده این تیم به هندوستان پرواز داشتند اما قبل از آن و در آخرین لحظه ممکن به دفتر باشگاه سینمایی افغانستان آمدند و از فعالیتهای این دفتر فیلم گرفتند و با من نیز مصاحبه کردند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
دیدگاه