امروز جلسه تصمیم گیری کمیته انتخاب جشنواره بود؛ کمیته بعد از یک هفته مداوم دیدن بیش از یکصدو شصت فیلم و با یک روز فاصله دور هم جمع شدند و راجع به فیلم ها نظر دادند و در نهایت فیلم های واجد شرایط را برای نمایش در بخشهای مسابقه داخلی و بین المللی و بخش خارج از مسابقه انتخاب کردند؛ و در نهایت حدود ده فیلم مازاد بر برنامه های از قبل تعیین شده به بخشهای جشنواره راه یافت و این نشان می داد که فیلم های خوب زیادی داریم که رد کردن آنها بسا سخت و دشوار بود . هفت عضو کمیته انتخاب با خوشحالی نسبت به جشنواره می نگرستند و حتی انفجارهای دیروز بر روحیه کمیته تاثیری نگذاشته بود با توجه به اینکه خانه دو نفر از اعضا دقیقا در نزدیکی مرکز فرهنگی انگلستان بوده و بر اثر انفجار شیشه خانه های شان فرو ریخته بود.
تجریه جشنواره های کابل و جشنواره برداشت دوم را هم داریم ولی کیفیت فیلم های رسیده به این جشنواره هم از لحاظ فرم و هم از لحاظ محتوا زمین تا آسمان تفاوت دارد؛ کاش از پهلوی این فیلم ها به راحتی نگذریم و کاش علاوه بر نمایش این فیلم ها در جشنواره زمینه های دیگری نیز برای نمایش فراهم شود و کاش جامعه و شبکه های تلویزیونی این فیلم ها را جدی بگیرند .
کاش منتقدین خبرنگاران نویسندگان و نظریه پردازان مسایل اجتماعی مثل یک وظیفه این فیلم ها را ببیند و آنها را نقد و تحلیل کنند این فیلم ها حرف هایی را می زننند که تا کنون در هیچ جایی زده نشده و در هیچ سطحی و حتی مراکز دانشگاهی ما قادر به مطالعه و تحقیق راجع به موضوعاتی که در این فیلم ها مطرح شده و درست هم مطرح شده نشده اند.
باید فیلم: اینجا سرزمین من نیست را ببینید تا بدانید چه برسر مهاجرین ما در ایران رفته است و باید ده ها فیلم داخلی را ببینید تا در یابید که دغدغه مردم ما در شرایط فعلی چیست. این فیلم ها سست وسطحی نیستند و رک و عریان مسایل را مطرح نکرده اند و خوشحالم که بگویم از لحاظ پرداخت هنری در خیلی موارد برتر از فیلم های کوتاه بسیاری کشورها و از جمله کشورهای همسایه است باور کردنش مشکل است ولی هست . باید در همین جا از همه ی فیلمسازنی که فیلم فرستادند و از همه مهتر این فیلم ها راساخته اند تشکر کنم و بخاطر ظرافت های کاری شان دست تک تک شان را ببوسم.
کمیته انتخاب خوبی داشتیم کمیته ی که کمتر دچار مشکل می شدند و فیلم های خوب خوشبختانه انقدر خوب بودند که کمتر جایی برای اختلاف نظر باقی می ماند.
حال نوبت گام بعدی است رفتن به سوی جشنواره و برنامه ریزی شدید برای این فیلم ها . خوشبختانه مراکز نمایش فیلم ها هم بیشتر از برنامه ریزی اولیه می شود در برنامه ریزی اولیه دو مرکز برای نمایش فیلم در نظر گرفته شده بود ولی الان به چهار تا پنج مرکز افزایش یافته است و این شانس کسانی را که مایل به دیدن فیلم ها هستند افزایش می دهد.
فیلم های بین المللی هم خیلی خیلی خوب بودند و موضوعاتی متعددی را شامل می شوند در بین فیلم های خارجی انتخاب بشدت مشکل بود . چطور می شود فیلم هایی را که برنده جوایز از جشنواره های مانند ساندنس و ادفاو یا کپنهاگن و سایر جشنواره ها هستند رد کرد ولی فیلم های خوب انقدر زیاد بود که مجبور به رد خیلی از این فیلم ها شدیم. بعض دوستان پیشنهاد جشنواره دیگری را دادند زیرا حیف است که این فیلم ها دیده نشود.
فیلم های بین المللی از لحاظ وسعت چه به لحاظ کشورها و چه به لحاظ موضوع سطع وسیعی را در بر می گیرد؛ فیلمهایی از کشورهای مانند پرو و کارتل های مواد مخد گرفته تا انتخابات جاپان و جنگ های عراق و افغانستان و مسایل جدید خاور میانه از جمله مصر و جنگ روسیه و گرجستان و بحث پناهندگان در کشورهای مانند سویدن و کانادا و خیلی جاهای دیگر . فیلم هایی از جمله راجع به زنان آزادی خواه عربستان گرفته تا بی خانمان های هند و دغدغه های شهروندان سویس و چین و برمه و کردستان عراق و ایران و ازبکستان و مراکش و ....
ودر آخر:
امروز خوشبختانه چندین نفر از دختران و پسران برای کار رضاکارانه با جشنواره با ما همصدا شدند و انتظار می رود که همکاران ما بیش از چیزی که انتظار داریم افزایش یابد.
www.ahrfestival.org
پاسخحذف